ang hirap ng araw na mararamdaman mong magisa ka, oo may kaibigan may pamilya, hindi momaintindihan kung sang luapalop nanggaling ang ganitong klaseng pakiramdam, wala ka namang problema pero para kang pingsakluban ng langit at lupa, parang pasan mo ang mundo sa bigat ng pakiramdam mo, wala kang gana kumain, kumilos, makipagusap kahit kanino, lumabas ng bahay ang gusto mo lang matulog dahil baka sa paggising mo lumipas na ang pakiramdam na nararamdaman mo.
nakuha mo lahat ng pangarap mo sa mundo, halos lahat, halos makumpleto mo na yung iba abot kamay mo na, pero ano bigla mong mararamdamang may kulang, lalo na kung hindi mo kasama nag pamilya at hindi mo na gingawa ang mga nakagisnan..ang hirap, para kang nasa gitna ng labang hindi mo alam kung sususgod ka pa o aatras, gusto mo sumugod dahil sayang ang mga abot kamay mo ng pangarap, gusto mong umatras dhil pagod ka na at hindi mo na din makita kung anu ang susunod pang mangyayari, pagod ka na..
nastuck ka na sa gitna, hindi mo alam ang aggawin, anu bang purpose mo? bakit ka ba andito sa mundo?anu pa ba ang mga bagay na pwede mong gawin?..pag ginawa mo ba tong desisyon an to magiging masaya ka?pero ang kasiyahan mo lang ba nag ikkonsedera mo paano ang pamilya at ang ibang taong maapektuhan?
ang hirap..kailangan ko ng tubig...
the more water you drink, the less youll cry..
No comments:
Post a Comment