galit ka.malungkot.gusto mo magsisigaw.magwala.gusto mo ilabas lahat ng sama ng loob mo. pero pinigilan mo na naman.bakit?dahil inisip mo na naman ang ibang tao.inisip mo na naman na baka makasakit ka, baka isipin nila hindi na sila importante sayo o kaya ay hindi mo na sila mahal, o baka naman maisip nila na hindi mo na sila nirerespeto.pero teka nga muna, ikaw ba naisip mo kung nirerespeto ka nila, iniisip kaya nila yung kalagayan mo?kung paano ang hirap magisa, sandalan mo ang sarili mo pero pasan mo naman ang mundo.magisa, sabi nila, "hindi andito lang kami lagi sa tabi mo" para anu? tila baligtad ata dahil ikaw ang siyang laging andun sa tabi nila, konting kibot, konting ingit, hala sige lipad, takbo, abot ng tulong, ano ka superhero o bayani, magingat hindi na binubuhay ang mga bayani ngayon.
minsan gusto mo na bumigay, bitiwan ang lahat pero hindi, hindi pwede dahil kahit ganyang pasan mo ang mundo nagpapasalamat ka pa rin sa diyos na marami rami ring pagkakataon na pinapakita niya sayo kung gaano kasarap mabuhay.
global warming, cancer, volcanic eruption, drought,corruption,scarcity, ang daming problema ng mundo, hindi mo naman sagutin lahat ng yan, kaya buhay ka pa..kaya pa!ang mahirap lang kasi pag minsan gusto mong tumakbo, wala ka namang matakbuhan, ang mahirap pa yung alam mong dapat nandyan sa tabi mo parati ang siya pa lang absent pag talagang kailangan mo na ng suporta.balik ka tuloy sa sarili mong sandalan--ang sarili mo.